O integracji

„Gdyby każdy był taki sam, nikt nikomu nie byłby potrzebny”

ks.Jan Twardowski

Od początku istnienia naszej szkoły uczęszczały do niej dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.  Byli to uczniowie posiadający orzeczenie do kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność ruchową, niepełnosprawność intelektualną, autyzm, Zespół Aspergera, afazję, niedosłuch obustronny. W szkole każdy uczeń znajdował życzliwość, pomoc i zrozumienie. Włączaliśmy dzieci niepełnosprawne do grona zdrowych rówieśników, aby umożliwić im naukę i wszechstronny rozwój. Integracja dzieci  jest procesem długotrwałym i złożonym, który kierowany w odpowiedni sposób może prowadzić do współuczestnictwa obydwu tych grup w zespole klasowym                  i szkolnym  oraz do nawiązania między nimi relacji opartych na szacunku i współpracy.

Proces integracji zachodzi dwukierunkowo- uczniowie pełnosprawni uczą się  akceptować, szanować swoich niepełnosprawnych kolegów, jak i niepełnosprawni uczniowie nabywają umiejętności  współpracy z rówieśnikami.  Staramy się pokazać, że integracja jest korzystna dla wszystkich uczniów, zarówno dla dzieci bez deficytów, jak i tych ze specjalnymi potrzebami, nie ma także wpływu na tempo i warunki nauczania.

Korzyści dla uczniów z niepełnosprawnością:

  • w naturalnych warunkach mogą przygotować się do życia w społeczeństwie;
  • mają sprzyjające warunki do rozwoju społecznego i emocjonalnego;
  • uczą się akceptacji różnic i wynikających z nich konsekwencji.

Korzyści dla pozostałych uczniów:

  • uczą się pomagać, rozwijają empatię;
  • budują pozytywne postawy wobec osób niepełnosprawnych;
  • uczą się akceptacji różnic i wynikających z nich konsekwencji.

Niezwykle istotne jest, aby każde dziecko rozwijało się jak najpełniej i osiągało wyższy poziom  w odniesieniu do swoich możliwości i potencjału.