„Gdyby każdy był taki sam, nikt nikomu nie byłby potrzebny”
ks.Jan Twardowski
Od początku istnienia naszej szkoły uczęszczały do niej dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Byli to uczniowie posiadający orzeczenie do kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność ruchową, niepełnosprawność intelektualną, autyzm, Zespół Aspergera, afazję, niedosłuch obustronny. W szkole każdy uczeń znajdował życzliwość, pomoc i zrozumienie. Włączaliśmy dzieci niepełnosprawne do grona zdrowych rówieśników, aby umożliwić im naukę i wszechstronny rozwój. Integracja dzieci jest procesem długotrwałym i złożonym, który kierowany w odpowiedni sposób może prowadzić do współuczestnictwa obydwu tych grup w zespole klasowym i szkolnym oraz do nawiązania między nimi relacji opartych na szacunku i współpracy.
Proces integracji zachodzi dwukierunkowo- uczniowie pełnosprawni uczą się akceptować, szanować swoich niepełnosprawnych kolegów, jak i niepełnosprawni uczniowie nabywają umiejętności współpracy z rówieśnikami. Staramy się pokazać, że integracja jest korzystna dla wszystkich uczniów, zarówno dla dzieci bez deficytów, jak i tych ze specjalnymi potrzebami, nie ma także wpływu na tempo i warunki nauczania.
Korzyści dla uczniów z niepełnosprawnością:
- w naturalnych warunkach mogą przygotować się do życia w społeczeństwie;
- mają sprzyjające warunki do rozwoju społecznego i emocjonalnego;
- uczą się akceptacji różnic i wynikających z nich konsekwencji.
Korzyści dla pozostałych uczniów:
- uczą się pomagać, rozwijają empatię;
- budują pozytywne postawy wobec osób niepełnosprawnych;
- uczą się akceptacji różnic i wynikających z nich konsekwencji.
Niezwykle istotne jest, aby każde dziecko rozwijało się jak najpełniej i osiągało wyższy poziom w odniesieniu do swoich możliwości i potencjału.